Rzucona na głęboką wodę

Jakiś czas temu wspominałam,że moja 10-letnia córka coraz częściej marudzi mi o nauce szycia na maszynie. Wczoraj nadeszła wiekopomna chwila :) Uzbroiłam się w cierpliwość, zawołałam młodą i zaproponowałam: okładka na kalendarz  lub pele mele. Po chwili zastanowienia wybór padł na okładkę. Byłam pewna że będzie chciała zrobić coś na szybko z jednego kawałka materiału i... się zdziwiłam , ona chce patchworkową! No dobrze, pewnie w połowie pracy jej się znudzi-pomyślałam.
Kazałam jej wymierzyć agendę, rozrysować  , doliczyć zapasy na szwy ( jak nauka , to od początku do końca). Wybrała sobie materiały, ustaliła jakiej wielkości kawałki są jej potrzebne, ja jej tylko je przycięłam ( na naukę cięcia nożem krążkowym przyjdzie jeszcze czas). Zasiadła do maszyny i frruu... jeden pasek, drugi, trzeci...

potem pikowanie, ja byłam potrzebna tylko do zmiany nici i ustawienia ściegów. Mijały godziny, a Jula szyła i nie miała zamiaru przestać :)

I tak późnym wieczorem jej pierwsze szyciowe i patchworkowe dzieło było gotowe. Mało brakowało,a  obyło by się bez prucia, jednak nawet ta konieczność jej nie zniechęciła :) 

Nim zaprezentuję efekt końcowy małe podsumowanie:

- pierwszy kontakt z maszyną

- czas wykonania 7 godzin z kilkoma przerwami na jedzenie ;)

- projekt i wykonanie całkowicie samodzielne!

A teraz z dumą i satysfakcją prezentuję dzieło rąk mojej córki :D